Umutlar Tükeniyor
Göz gördüğünü anlar, ona inanır
Ama göz gördüklerine inanamıyor!
Bazen inandığını göremiyor
Ve bazen inancına şüphe düşüyor
Gördüğü çok şey kötü, vicdan dışı olanlar
Hâlâ cezasız kalmasına anlam veremiyor
Anlamsızlık inancına gölge düşürüyor
Göz, gözkapaklarını kapatıyor görmemek için,
Bu kez çığlıkları duyuyor
Derin bir acıya gark olup yağmurlarını döküyor pınarlarına
Göz hıçkırarak ağlıyor
Yürek ona eşlik ediyor zaten, kırılıp güceniyor
Dünyaya kapatmak istiyor her şeyini
Göz gördüğünü anlar, ona inanır
Artık dünyaya hiç inanası gelmiyor
İnsan görmek ister inandığının ufacık bir yansımasını
Aslını hayal etmek için sadece
Ve katlanabilmek için olanlara
Sarılmak istersin inandığına
Ama nafile, kolların savrulur iki yanlara
Bir boşluk kenarından asılırsın dünyaya
Kimimiz arafta, kimimiz dalıp bulanmakta dünya denen riyaya
Kimi düzenbaz, arsız, utanmaz kuyruğu dik dolaşır ortalarda
