Yunus’la Yunusça Söyleşmek

Gönül semâmın yıldızı, Sitârem,

Ucasar’dan çıkıp gitmek tek çârem,

“Kalanlara selâm olsun.”, yol, pâyem.

Âvâreyim, “Gel, gör beni aşk n’eyledi”?

—– 0 —–

Yola revân oldum bir lokma aşa.

Zor ulaştım Hünkâr Hacı Bektaş’a.

Yâr olmadı gül, hiç bu garip kuşa.

Ya nasîp! “Niçin ağlarsın ey bülbül”?

—– 0 —–

Senden ayrılınca Hak’la özleşmek,

Kaderde “Sarı Çiçek”le söyleşmek,

Tapduk Baba’yla da varmış sözleşmek.

Sitârem, “Gönüller yapmaya geldim”.

—– 0 —–

“Od”un yanıyor gönül tandırında.

Eğriliğe yer yok, dostun bağında.

Hâlin de doğru olsun kelâmın da.

Yoksa sîgâya “Molla Kâsım gelir”.

—– 0 —–

Kova kova suyla dağlar aşılır.

Hayret makamında sabra şaşılır.

İlâhî aşka sıdkla ulaşılır.

Tut beni, “Allah sana sundum elim”.

—– 0 —–

Çilehânede taate çekilir,

Sirkeyle çavdar ekmeği yenilir,

Kırk gün sonra mâsivâdan geçilir,

Ey Allah’ım, “Ayırma beni senden”.

—– 0 —–

Kolay mı şiir yazmak, mısra dizmek,

Dil bilmek, Türkçeyi imbikten süzmek,

Sözlü geleneği, “Dîvân”ı çözmek,

Hece, aruz?.. “İlim, ilim bilmektir”.

—– 0 —–

Bilmez mîrim, kimi ne yapsan bilmez.

Edep bilmez, hâl bilmez, vicdan bilmez…

Her gönül de aşkı Allah’tan bilmez.

Gerek yok, “Aşksızlara verme öğüt”.

—– 0 —–

Yunus’la söyleşmek için meşk etmek,

Yunusça bilmek, Yunusça düşünmek,

Hakikat meyvesini dermek gerek.

Bu yüzden “Gel, gidelim dosta gönül”.

—– 0 —–

Yunus der, “Mal da yalan mülk de yalan”.

Ömrümüz geçiyor, doluyor zaman.

Boşuna bu hırs, beyhûde bu yalan.

Nevşehrî, “Bu dünya kimseye kalmaz”!