ZULAMDAKİ SESLER

ZULAMDAKİ SESLER

Bestelenmemiş bir ezgiydi zaman
Ne bende, ne de kimselerin dilinde.
Hangi notaların dalında konaklayacağını bilmeyen ;
söylenmemiş bir şarkının tınısı takılmış aklımın bir köşesine.

Hani diyorum ki
Olabilsen de yanımda
Dökülse dudaklarımızdan şarkılar
Hesapsız kitapsız
Granada’ dan ayrılmayan Lorca’nın
şiirleri gibi
Madrid barikatlarında direnenlerin
söylediği özgürlük şarkıları gibi.

Bir sen söylesen, bir ben.
uçuşurken notalar gökyüzünde
Yüreğimi teğet mi geçer sanırsın?
Melodilerin raksına duran gökyüzü.

Ola ki avcının zulmünden kaçarken,
yaralı bir kuş
Notalar arasındaki es tellerine takılmış,
çırpınır can havliyle
kan revan içinde.

Yardım isterken kendi dilince
Onca yakarış,
avazınca haykırış,
karşılık bulmuyorsa yeryüzünde…
Bir koşsak, bir koşsak ki !
Avazı susmadan yaralı kuşun
Yetişsek.

Ve derman oldukça çığlıklarına,
tutunsa parmak uçlarımıza
alsak avuçlarımıza
Şarkılar söylesek birlikte coşkuyla
ve titretsek yol boyunca telleri.

Konunca her notaya bir kuş,
alsa bizi kanatlarına
dolaşsak diyar diyar dünyayı
boşaltsak her bir yana sevgiyle
zulamdaki sesleri.

İsrafil YILDIZKAN
Berlin 08 Haziran 2022

Bu şiir ortaya çıktıktan sonra, düzenleme aşamasında, görüş ve katkılarını sunan değerli dostlarım

Nihat Karakoç ve Ahmet Tan’a yürekten teşekkür ediyorum.